CO PRZYNIOSŁY BADANIA
Bezpośrednio po pokazie filmu próbuje się na różne sposoby — najczęściej za pomocą testów — zmierzyć poziom agresji w grupie badanej i w grupie kontrolnej i na tej podstawie ujawnić istotne statystycznie różnice. Niektórzy badacze mierzyli poziom agresji w obu grupach przed przeprowadzeniem eksperymentu. Jeśli po prezentacji przemocy występuje w badanej grupie wzrost poziomu agresji, to wyciąga się na tej podstawie wniosek, że obraz przemocy w telewizji ma negatywny wpływ na psychikę widzów. Chodzi tu przede wszystkim o krótkotrwały wpływ „przemocy telewizyjnej” na pojedynczych widzów. Badania eksperymentalne przyniosły różnorodne rezultaty. Próbowano przede wszystkim dowieść, że środki, przekazu mogą tylko ugruntować istniejące już agresywne postawy i modele zachowań; natomiast nie są w stanie same przez się wywoływać dotychczas nieobecnych skłonności agresywnych (teoria wzmocnienia). Argumentowano też, że obraz przemocy w mediach oddziałuje jedynie na dzieci i młodzież „akceptujące agresję” i to tylko w określonym otoczeniu społecznym; nacechowane przemocą treści przyciągają uwagę widzów nastawionych pozytywnie do agresji. Oglądają oni bardzo często zachowania agresywne w telewizji i sami też zachowują się agresywnie.
